Cabral stopt, Marijke gaat op reis

Cabral stopt, Marijke gaat verder

De titel van ons laatste bericht was: Cabral neemt een tussenjaar. Marijke zou boekjes gaan lezen en haar hoofd leegmaken. En dat heeft ze! Ze is tot de conclusie gekomen dat ze heel blij is met Cabral en alle Cabrallers, dankbaar voor de magic en alle avonturen én dat het tijd wordt voor iets nieuws.

Met Cabral wilde ze een aanval doen op de uitval van de stad Amsterdam. Mensen het leukste leerjaar van hun leven bieden en ze het beste uit zichzelf laten halen, door ze bieden wat ze nodig hebben. Dat laatste is gelukt, maar helaas niet voor diegenen die toch al op achterstand stonden vanwege de financiële situatie van hun ouders.

Tijd dus om het over een andere boeg te gooien. Of welke boeg het wordt, daar is ze nog niet helemaal uit. Misschien heb jij zelf ideeën hierover die je graag met haar deelt. Ze is in ieder geval gestart als zelfstandige met het geven van training, coaching en advies. Gevraagd en ongevraagd, onder de naam Voerman advies. Maar voor je het weet staat ze toch weer met een nieuw onderwijs- of ontwikkelconcept te zwaaien. Je weet het maar nooit met haar.

Tot zover het nieuws, hopelijk tot later!

Liefs,

Cabral

namens Marijke

 

Pauzeknop

Cabral neemt een tussenjaar

Cabral neemt een tussenjaar.  Dat klinkt heerlijk, maar het is natuurlijk ook een beetje jammer. Dit tussenjaar is namelijk uit nood geboren, omdat er minder mensen een tof leerjaar op Cabral nodig hadden. In dit bijzondere Coronajaar waren namelijk de meeste leerlingen van de normale middelbare scholen óf over óf geslaagd, omdat het eindexamen was komen te vervallen. Dat heeft tot gevolg dat veel minder mensen op zoek zijn gegaan naar een leuker eindexamenjaar.

En nu dan?

Ja, waar laten we Marijke? Marijke zetten we eerst even met een boekje in de tuin. Gaat ze lekker lezen. Maakt ze haar hoofd leeg, zodat er weer ruimte is voor nieuwe ideeën of verbeteringen van het concept Cabral. Want áls we doorgaan met examens in 2021, dan graag niet meer met mondelinge staatsexamens in juli en augustus, maar met eigen schoolexamens. Zijn we eerder klaar en niet meer afhankelijk van anderen. Lekker vrij.

En straks dan?

Het kan zijn dat we aankomend jaar trainingen aanbieden met betrekking tot vragen als: Wie ben ik? Wat zijn mijn talenten? En waar(toe) wil ik die inzetten? Trainingen in persoonlijk leiderschap, het vertellen van je eigen verhaal, spreken voor publiek, het vinden van je ideale leer- of werkomgeving, ondernemerschap in het uitvoeren van je dromen. Het kan ook zijn dat er iets volkomen anders op ons pad komt.

En hoe voelt dat dan?

We hebben de afgelopen Cabraljaren super veel geleerd én heeel hard genoten van deze leergemeenschap, waar niet docenten, maar leerlingen met de sleutel en de pinpas van de school rondliepen. Waarin ze zelf kwamen aanzetten met lesplannen, marketingideeën en aankleding, als krijtbordverf, koelkast, tosti ijzer, bal, muziek, bank, planten. Vier verrukkelijke jaren, die we niet hadden willen missen.

We gaan in vreugde en dankbaarheid. Dankbaar voor het vertrouwen van leerlingen en ouders die in zee durfden te gaan met dit eigenwijze onderwijsconcept, dat ervan uitgaat dat geluk leidt tot succes en niet andersom. Waar blijheid en hard werken hand in hand konden gaan. Dankbaar voor docenten en trainers die hun bijdrage wilden leveren aan de ontwikkeling van kennis en talent en die óók open stonden voor leren.

Wat een heerlijke mensen hebben ons omringd. Sommige studenten en docenten kwamen voor 1 training of 1 vak voor 1 jaar. Anderen kwamen vaker en voor meerdere jaren. Hoe vaak en veel iemand er was, het maakte voor het gevoel niet uit. Elke student en docent bleek een Cabraller. Dat hebben we als magisch ervaren.

We weten niet wat er gaat gebeuren nu we deze pauzeknop hebben ingedrukt.

We zijn benieuwd!

Geslaagd

Geslaagd! – en nu nog examen doen

Onze leerlingen zijn geslaagd! Volgende week beginnen ze aan hun mondelinge examens. Daarmee ronden zij het staatsexamen af. Maar voor ons zijn ze al geslaagd. Ze zijn fantastisch. Ze hebben dit jaar hard gewerkt aan hun vaardigheden, kennisopbouw en studieskills. Daarnaast hebben zij gewerkt aan onafhankelijk worden in leren. Ze gingen ontdekken hoe zij leren. Ze leerden wat ze zelf kunnen doen om vooruit te komen en ontdekten waar ze hulp nodig hebben, van wie ze die hulp nodig hebben en hoe ze hierom kunnen vragen. Maar bovenal hebben zij dit jaar geleerd wat hén bijzonder maakt, wat hen vooruit doet komen en welke talenten zij bij zich dragen om richting te geven aan hun doelen. Want een diploma van de middelbare school is nog maar het begin.

Uitval van 50% in het vervolgonderwijs

Hierna, in het hbo of de universiteit moeten ze het zelf doen en moeten ze leren om hulp in te schakelen. 50% van de eerstejaars studenten valt uit, ziet ook de Vereniging Hogescholen. Hoe komt dat? Ik denk dat dit te maken heeft met het feit dat leerlingen veel te lang hebben toegewerkt naar het diploma als doel. Die eindstreep wordt groots gevierd, maar onderweg wordt te weinig stilgestaan bij vragen als: Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik bereiken? Hoe bereik ik dat doel? Als je het diploma gaat zien als middel om doelen te bereiken, dan ga je wellicht ook anders nadenken over je vervolgopleiding en neem je de tijd om je meer te verdiepen in de vervolgstudies alvorens een keuze te maken.

Geslaagd

Op veel scholen is er weinig ruimte voor reflectie. Wie ben ik? Wat zijn mijn talenten en waar(toe) zou ik die willen inzetten? Deze vragen komen niet ingebed in een curriculum aan de orde. Maar als je ze wel gaat stellen, gaan de leerlingen aan en ontdekken ze dat studies en banen kapstokjes zijn waaraan zij hun talenten kunnen ophangen. Als ze ontdekken dat zij zelf al geslaagd zijn, dan hoeven ze zich ook geen zorgen te maken over de toekomst. Dan kunnen ze er controle op gaan uitoefenen. Dan wordt hun toekomst niet iets wat hen overkomt, maar het resultaat van hun keuzes.

Uit ervaring weet ik dat het onderwijs op een andere manier kan worden ingericht. Ik heb leerlingen vaak in 9 maanden 3 jaar stof aangeboden op havo- en vwo-niveau. Het is niet zo dat die andere 2 jaar daarvoor qua lesstof overbodig waren. Maar de efficiëntie was niet prioriteit. In die 2 jaar kunnen er ook andere onderwerpen aan bod komen die leerlingen niet per se als student, maar eerder als mens sterker maken. Je kunt hen de zee opsturen, leren overleven in het wild, gesprekstechnieken aanbieden, de basis van de psychologie, leren werken aan een growth mindset, leren solderen, theater maken, ondernemen, spreken in het openbaar. Je hebt de tijd.

Gekwalificeerd

Maar scholen worden niet beoordeeld door inspectie op leerling geluk. Of op doorstroom succes van hun gediplomeerden in het vervolgonderwijs. Scholen worden afgerekend op hun doorstroom cijfers binnen de school zelf, op het verschil tussen school- en eindexamencijfers, op het aantal geslaagden. Dat leidt tot een eenzijdige focus op resultaat en uitval van leerlingen die lastige tienerjaren doormaken. Wat leer je jongeren die in deze trein zitten? Je leert ze dat hun resultaten tellen en niet hun persoonlijke talenten en hun eigen leerproces. Je leert hen dat het belangrijker is om gekwalificeerd te zijn. Maar dat is niet hetzelfde als competent.

Leerlingen moeten eerst ontdekken wie ze zijn en welke talenten ze in huis hebben. Pas dan kunnen ze leren goede keuzes te maken om zich in een snel veranderende wereld staande te houden. Het onderwijssysteem laat nu veel talent liggen. Wij werken op het Cabral aan de uitgang, het laatste jaar dat leidt tot diplomering én we maken veel tijd vrij voor persoonsontwikkeling. In ons ideaalbeeld is school een trainings­instituut waar klassen en roosters zijn afgeschaft en iedere leerling een op maat gemaakte training volgt, op stage gaat en op ontdekkingstocht naar eigen talent. Deze gaat ook op voor een persoonlijk diploma. Dat gaat niet vanzelf: realistisch plannen en bewust keuzes maken, moet je leren. Daarom wordt in onze school de leerling niet losgelaten, maar juist zeer intensief begeleid door coaches en vakmensen. Zo zijn zij aan het eind van de rit gekwalificeerd, geslaagd en toekomstbestendig.

Marijke Voerman

 

Marijke Voerman is 20 jaar werkzaam in het versnelde examenonderwijs en de oprichter van het Cabral Instituut. Hier besteden wij veel aandacht aan de persoonsvorming en de mindset van de leerlingen. Én werken we aan resultaat. Ieder jaar maken we van individuen in korte tijd een hechte eenheid. Samen met een team van supergemotiveerde docenten, werken zij toe naar een diploma mavo, havo en vwo in 1 jaar

Ben je benieuwd hoe wij dat doen? Bel ons voor een kennismaking 06 29056701 of kom langs op een open avond. Meer info? Klik hier!

Martijn van de Griendt bij Jelle Jolles

Jelle Jolles – over de rol van ouders en school

“Leren gaat alleen goed als sociaal-emotionele processen erbij worden betrokken.”, zegt Jelle Jolles, in zijn nieuwe boek ‘Leer je kind kennen‘.

“Een op de drie kinderen in zijn onderzoek had uitgesproken problemen met hun welbevinden: ze spijbelden, wilden niet naar school of hadden vage klachten als buikpijn en misselijkheid. Een op de vijf leerlingen op havo en vwo is naar eigen zeggen onderpresteerder, terwijl de leraar dat meestal niet weet. We halen absoluut niet de maximale potentie uit onze jongeren. Scholen moeten enthousiasmerende voorwaarden creëren. Dat is geen kwestie van geld.”

de rol van ouders

Jelle Jolles vindt daarbij dat ouders meer de rol van coach op zich moeten nemen en op een andere manier met hun kind mogen gaan communiceren. “Realiseer je dat je kind weliswaar kan praten, maar veel minder ­ervaring heeft met emotiewoorden en ­abstracte woorden dan jij”. Maat ook ouders hebben daar geen zelf vaak ook geen voorbeelden of training in gehad. Ook zij hebben dit niet geleerd van hun ouders of van hun docenten.

Wat zou het heerlijk zijn wanneer dit toch een belangrijk onderdeel van de lerarenopleidingen zou zijn. En docenten de tijd krijgen om met leerlingen in gesprek te gaan, om die adolescenten handvatten te bieden om naar hun talenten te kijken, hun zelfbeeld, hun toekomstperspectief.

de rol van school

Op Cabral hebben we die ruimte, maar ook in het regulier onderwijs is het mogelijk. Het vraagt om een systeemverandering. Docenten zijn in de meeste gevallen begonnen aan de lerarenopleiding, omdat ze verschil wilden maken bij kinderen, niet alleen op cognitief vlak. Meer nog van vallende kwartjes, genieten zij van gelukkige hartjes.

De drie peilers van onderwijs zijn kennisoverdracht, sociale vorming en persoonsontwikkeling. Door de grootte van de klassen komen docenten vaak niet aan de andere twee peilers toe. Laten we meer tijd vrijmaken voor docenten en leerlingen om tot ontwikkeling te komen, in gesprek. Dat betekent dat we een veel kleiner perspectief moeten aannemen en de leerling centraal moeten zetten. En niet voor hen denken, maar met hen denken.

 

Marijke Voerman

 

Marijke Voerman is de oprichter van het Cabral Instituut. Hier besteden wij veel aandacht aan de persoonsvorming en de mindset van de leerlingen. Én werken we aan resultaat. Ieder jaar maken we van individuen in korte tijd een hechte eenheid. Samen met een team van supergemotiveerde docenten, werken zij toe naar een diplomamavo, havo en vwo in 1 jaar. 

Ben je benieuwd hoe wij dat doen? Bel ons voor een kennismaking of kom langs op een open avond. Meer info? Klik hier!

 

gemeenschap

Hoe word je gelukkig? – over gemeenschapszin

Hoe word je gelukkig? Word je gelukkig van winnen, vrijheid en succes? Je zou denken van wel. Want als je wint, heb je vrienden en veel volgers op LinkedIn en  instagram. Ouders vertellen hun kinderen vaak dat ze alleen moeten doen waar ze ze gelukkig van worden. Maar wat is dat dan? En hoe bereik je dat?

De nadruk op school die ligt op presteren en toetsen gaan uit van een verlangen om het beter te doen dan de ander. Je moet ervoor zorgen dat je bovenaan komt te staan, op de beste universiteit, de coolste jaarclub, de best betaalde baan.

Die nadruk zorgt ervoor dat jaarlijks 20% van de bevolking kampt met burnout klachten. Want ze moeten het beter beter sneller sneller doen dan anderen. Met welke opbrengst eigenlijk? Wat hebben ze aan het eind van de dag opgebracht? Hoe lang kun je dat volhouden? Tot aan je pensioen, wanneer je eindelijk kunt gaan doen wat je leuk vindt? Of kijk je dan nog steeds opzij? Naar je buurman, hoe goed hij het doet op de golfbaan?

Geluk volgens Richard Layard

Geluksprofessor Richard Layard, meent dat de vrijheid in onze samenleving, ons liberalisme, is doorgeslagen in focus op eigen prestaties. Dat leidt tot een gebrek aan ‘broederschap’en gemeenschapszin. In zijn recent verschenen boek, Can We Be Happier? , biedt geluksprofessor Richard Layard leefregels voor een gelukkiger leven op basis van wetenschappelijk onderzoek.

  1. Vergelijk jezelf niet met anderen.

Layard geeft aan dat er correlatie is tussen de opkomst van social media, rond 2010, en een sterk groeiende aantal depressies en problemen onder jongeren. Die correlatie lijkt aannemelijk. Maar als je niet naar de ander kijkt, waar kijk je dan naar bij jezelf? Wat belangrijk is om te ontdekken is wie jij dan bent. Wat zijn jouw waarden, je talenten? Waartoe wil jij die inzetten? Wat wil jij betekenen? Als je weet wie jij bent, heb je geen concurrent 🙂

  1. Je kunt je gevoel veranderen door je gedachten te veranderen.

Je kunt ingrijpen op je eigen emoties. Just because you think so, doesn’t mean it is true. Cognitieve gedragstherapien hebben een succespercentage van meer dan 50 %. Als je weet dat je irrationele gedachten hebt, die niet waar zijn, dan kun je daarmee aan de slag. Prettig om te weten is dat iedereen die gedachten heeft. Omdat wij mens zijn, vrezen we afwijzing, zijn we bang niet goed genoeg te zijn of er niet toe te doen. Daar kun je beter mee leren dealen. RET of NLPkan je daarin ondersteunen.

  1. Maak deel uit van iets groters dan jezelf.

Uit ieder onderzoek blijkt: Als je je beter wil voelen, dan moet je iemand anders helpen. Bak een taart voor een ander, doe vrijwilligerswerk, help je buurkinderen bij het maken van huiswerk. Ga plastic opruimen. Bezoek een oudere. Verzin iets. Mensen die een reden hebben om op te staan, leven langer.

Leefregels in onderwijs

Deze leefregels kunnen wij jongeren op school bijbrengen. Sterker nog, deze wijsheden horen thuis in onderwijs. De pijlers van onderwijs zijn socialisatie, persoonsontwikkeling en overdracht van kennis en vaardigheden. Op de laatste ligt op veel scholen de nadruk. De andere twee pijlers worden echter vaak vergeten in ontwikkellijnen.

Je kunt leerlingen opleiden in zelfcontrole over het brein, inzicht bieden in persoonlijk talenten die ze kunnen gebruiken in een team. En hoe ze dat kunnen inzetten om van nut te zijn in de maatschappij. Dit doe je niet door een vak “levenskunde”of “geluk”aan te bieden in een bestaande school. De hele school moet erop ingericht zijn om een omgeving te zijn waarin kinderen zichzelf durven te zijn, hun emoties durven te delen en aangestuurd worden vanuit hun eigen talent, waar hun interesses worden gevierd. Scholen als Agora zijn hierin al verder, omdat de leerlingen zich daarin kunnen ontwikkelen langs hun eigen leerlijn aan persoonlijke leerdoelen.

Maar dat is lastig wanneer je op een traditionele middelbare school werkt en je 240 leerlingen per week ziet. Dan heb je als docent Nederlands bijvoorbeeld 2 minuten er leerling per week. Naast de stof over stijlfiguren kun je geen tijd vrijmaken voor compassie, het bijsturen van negatieve gedachten. En worden toetsen en cijfers vanzelf belangrijker.

Als wij als samenleving de kant op willen die ruimte biedt aan compassie in plaats van competitie, dan hebben we over 20 jaar een hele nieuwe generatie klaargestoomd. Ik kan niet wachten!

 

Marijke Voerman

———————————————————————————————————–

Marijke Voerman is de oprichter van het Cabral Instituut. Hier besteden wij veel aandacht aan de persoonsvorming en de mindset van de leerlingen. Én werken we aan resultaat. Ieder jaar maken we van individuen in korte tijd een hechte eenheid. Samen met een team van supergemotiveerde docenten, werken zij toe naar een diplomamavo, havo en vwo in 1 jaar. 

Ben je benieuwd hoe wij dat doen? Bel ons voor een kennismaking of kom langs op een open avond. Meer info? Klik hier!

 

presenteren op Cabral

Presenteren – over hoe goed het voelt

Daar staat Joep. Hij staat hier zijn ontwikkeling op Cabral tot nu toe te presenteren aan docenten, ouders en medeleerlingen. Joep doet dit jaar vwo in 1 jaar op het Cabral Instituut. Omdat hij een nieuw avontuur wilde aangaan. Hij had geen zin meer in het reguliere onderwijs. Wilde niet nog 2 jaar hetzelfde doen als in de 5 jaar ervoor. Hij wilde zich goed voelen.

Joep koos uit al het particuliere aanbod voor Cabral. Omdat het goed voelde. Joep had niet verwacht dat hij zo blij naar school zou gaan en dat hij zo hard zou werken. Zonder klagen pakt hij 2 uur reistijd per dag. Elke dag geeft hij alles en ondertussen maken hij en zijn Cabralgenoten heel veel plezier. Een gouden combinatie. Iedereen is gedreven, gemotiveerd en gericht op het doel. En daar mag bij worden gelachen.

Plezier én prestatie

Wat mij het meest verrast is de verbazing van Cabrallers en hun ouders die ieder jaar opnieuw verrast zijn door die combinatie: Plezier én prestatie. Van persoonsontwikkeling en leerdruk. Ik heb in het eerste jaar van Cabral een ouder van een leerling gehad die het wantrouwde. Hij belde me in november op met de vraag of die kinderen daar op Cabral wel wat leren, want zijn zoon kwam elke dag blij thuis. Kon niet goed zijn natuurlijk. Gelukkig haalde die zoon dat jaar zijn vwo-diploma, in 1 jaar. Want ik begon er bijna zelf ook aan te twijfelen.

Voor mij is het zo logisch dat wanneer je weet wie je bent en wat jouw doelen zijn, je dus ook effectiever naar die doelen zal gaan werken. Als je je prettig voelt in een team, in een gezonde omgeving, kun je beter presteren. Als je merkt dat wat jullie bindt, sterker is dan wat jullie verdeelt, dan hoef je nooit meer alleen te staan. En kun je leren om samen te werken, samen te leren, om hulp te vragen en creatieve oplossingen te bedenken.

Slagen én geslaagd zijn

Na Joep volgen de anderen, die ook zichzelf durven te laten zien, die vertellen over hoe fijn zij het vinden dat ze nu meer woorden hebben voor hun talenten. Hoe ze elkaar hebben leren kennen en een hecht team vormen. Ondanks het feit dat zij zo verschillend zijn. Ik hoor niemand vertellen over de vakinhoud zelf. “Ik vind het tof dat ik nu weet hoe ik de prijselasticiteit van de vraag moet berekenen” of “Gelukkig is mijn vocabulaire bij Duits verbeterd”, zijn zinnen die ik nooit eerder heb gehoord in een presentatie over de voortgang in een school.

Nee, gelukkige mensen kunnen tot prestaties komen. En dus presenteren zij vooral wat hen gelukkiger heeft gemaakt. En dat is meestal niet de vakinhoud. Ze mogen best werken naar een diploma, maar die bepaalt niet hun succes al mens. In leven in relaties. Wat hen gelukkig maakt is kennis en het inzicht in zichzelf en het vertrouwen dat zij al geslaagd zijn. Dat voelt goed.

 

 

Cabrallers 19-20 – over avontuur in onderwijs.

Dit zijn de helden van Cabral 19-20. Wat zijn ze leuk, he?. Ik zie dat ik sta te stralen, vol trots tussen de leerlingen. Wat maakt me dan zo blij? Ik denk dat dat komt door de moed van een ieder van hen om met ons op avontuur te gaan. Ze hebben vol overgave voor Cabral gekozen, een nog vrij onbekende particuliere school voor gemotiveerde jongeren. Hier leren zij omdat zij dat zelf graag willen, aan de doelen die zij zelf hebben gekozen, meestal een diploma in 1 jaar. Aan iedereen die vraagt: “Op welke school zit jij?”, geven zij het antwoord: “Op Cabral, maar het valt moeilijk uit leggen wat het is, je moet het ervaren. Want alles aan deze school is anders dan wat je kent.”

Ander onderwijs

Hoe leg je namelijk uit dat de hele school bestaat uit 12 leerlingen die van 9-17 naar school gaan. Er zijn 16 vakdocenten zijn die allemaal 3 uur komen lesgeven en dat je daar niet moe van wordt, maar misschien zelfs blij. De lesmethodes zijn anders, effectiever, persoonlijker. De toetsen zijn er om te zien wat je nog nodig hebt, de cijfers zeggen niets anders dan dat. We willen graag presteren, maar de prestatie alleen is niet leidend, de weg ernaar toe wel.

Andere begeleiding

Hoe leg je uit dat je elke week les hebt in je persoonlijk leiderschap en gedrag. Dat er van je wordt gevraagd om na te denken over wie je bent, wat je talenten zijn en waar(toe) je die wilt inzetten? Hoe kun je uitleggen dat je met volkomen vreemden binnen een week een hecht team vormt? Met mensen met wie je anders nooit zou spreken op een ander schoolplein. En met wie je binnen maand lief en leed gaat delen. No way!

Andere verantwoordelijkheden

In de pauzes kun je boodschappen doen bij AH, met de pinpas van de rector. De sleutels van de school zijn ook in handen van leerlingen en je hebt iedere week corvee. Je zet zelf koffie en thee, ontvangt post, gasten of oud-leerlingen. Die laatsten komen langs of gebruiken de ruimte als studieplek. En er zijn geen regels. Er wordt alleen van je gevraagd om gedrag te vertonen waaruit blijkt dat je hier graag wil zijn. Als je daarvoor kiest dan neem je de verantwoordelijkheid voor je eigen verhaal, toekomst en succes.

Het wordt geen makkelijke tocht, dit leerjaar op Cabral. De weg naar succes zit vol moeilijkheden en hobbels, die overwonnen moeten worden. En het mag best moeilijk zijn. Wij zijn er om hen bij te staan en aan te moedigen. Deze helden durfden dat avontuur met ons aan te gaan. En stralen.

Vriendschap – over sociale vorming, de belangrijkste pijler van het onderwijs.

Vorige week stonden mijn vriendinnen Esther en Eline met hun gezin op de camping in Bakkum. Wij mochten langskomen en deelden een heerlijke dag samen. We kennen elkaar al 30 jaar. De middelbare school bracht ons samen. We kwamen er op verschillende momenten vanaf, omdat we op verschillende momenten een jaartje bleven zitten. De pijlers van het onderwijs zijn kennisoverdracht, burgerschap en sociale vorming. Die laatste maakt het onderwijs een heerlijke plek om te zijn.

Onderwijs doe je samen. Kinderen gaan niet naar school omdat ze het superleuk vinden om nieuwe stof tot zich te nemen. Ze komen naar school omdat ze supergemotiveerd zijn om elkaar te ontmoeten. Ze leren van elkaar. Hoe je omgaat met elkaar, wat te dragen, wat te zien, waar je de morningafterpil kan kopen. Hoe je omgaat met je ouders.

Zonder vrienden geen prettig schoolleven. Zonder de hulp van Esther op kritische momenten had ik lastig kunnen blijven staan. Zij hielp me dan ‘met huiswerk’, vertelde ik thuis, terwijl ze me in feite veel verder hielp. Met zaken waarmee ik thuis niet aan hoefde te komen. Dat smeedt een band.

THUISZITTERS

Ondertussen zitten er heel veel kinderen niet op school. Omdat het vanwege allerlei problemen moeilijk is om te functioneren. Of omdat er geen passend onderwijs voor hen gevonden kan worden binnen de reguliere systemen. Er zijn voor jongeren t/m 18 wel orthopedagogische centra waar zorg-onderwijsarrangementen worden geboden met behandeling, begeleiding en onderwijs(activiteiten). Dit alles met het doel om, waar mogelijk, terug te gaan naar een passende school binnen regulier aanbod.

Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar in veel gevallen is het wachten op toekenning van subsidies vanuit de gemeente, die deze niet altijd toekent, of te laat betaalt. Bij sommige centra leidt dit ertoe dat het bevlogen personeel niet of te laat wordt uitbetaald. En kinderen niet worden aangenomen. Hoe frustrerend is dat. Dat zorgt voor een enorm verloop onder het personeel. En dat is weer niet goed voor de kinderen.

RECHT OP VRIENDSCHAP

Deze kinderen hebben een gezonde sociale omgeving nodig, een plek om te zijn. Waar je mensen kunt ontmoeten die je soms zelfs de rest van je leven met je meeneemt. Die weten wie jij bent, wat jouw zorgen zijn en die genieten van jouw groei. Laten we voor deze kinderen opkomen, gaan voor een aanval op de uitval en pleiten voor inclusief onderwijs. Je mag kinderen niet thuis laten zitten. Je moet ze doelgericht naar resultaten brengen, in een omgeving die veilig is, waar je kunt leren van en met elkaar. Ieder kind heeft het recht op vriendschap, liever nog dan leerplicht. Van vriendschap leer je zoveel meer.

Zo leerde op school Esther dat ze goed voor anderen kan analyseren en een probleemoplossend vermogen heeft, wat resulteerde in een doctoraat en een belangrijke rol in de opzet van een opleiding toegepaste psychologie. Ik leerde compassie te hebben voor mensen en al hun gedoe, wat mij weer uitermate geschikt maakt voor het onderwijs. Eline leerde dat het altijd gezellig is met haar in de buurt. Zij kan zo 4 jongens en hun vader combineren met een baan in de advocatuur en een plek in een toffe rockband.

 

Marijke Voerman

———————————————————————————————————————

Marijke Voerman is de oprichter van het Cabral Instituut. Hier is veel aandacht voor sociale vorming en de ontwikkeling van individuele talenten. Ieder jaar worden individuen in korte tijd een hechte eenheid. Samen met een team van supergemotiveerde docenten, werken zij toe naar een diploma mavo, havo en vwo in 1 jaar.

Ben je benieuwd hoe dat gaat? Bel ons voor een kennismaking of kom langs op een open avond. Meer info? Klik hier!

lesgeven begeleiden

THIJS STOPT MET LESGEVEN – Begeleiden kun je leren

Roos, onze aardrijkskunde docente is voor 3 maanden op reis gegaan. Zij heeft zelf voor vervanging gezorgd: Thijs. Thijs komt elke week 3 uur op woensdagen om onze leerlingen voor te bereiden op een eindexamen mavo, havo of vwo, 2 jaar in 1. Deze week komt hij voor de tweede keer. Ik zit beneden te werken in de kantine. Opeens komen 2 leerlingen naar beneden:

– Dat gaat niet goed hoor boven, Marijke.

– Wat dan jongens?

– Hij is gewoon aan het lesgeven!

– Nee toch, wat doet hij dan?

– Ik weet het niet precies, maar hij is het wel aan het doen.

Grappig, het is natuurlijk niet zo dat onze Cabrallers geen vakinhoud meer krijgen overgedragen door mensen die hier meer van weten ( docenten, meestal 1e graads bevoegd). Sterker nog, we bieden alle kennis gedifferentieerd en versneld aan. Dus wat is hier dan aan de hand?

Lesgeven of lesgeven?

Als Thijs na de les beneden komt, vraag ik hem om met mij naar deze dag te kijken. Hoe vond hij dat het was gegaan? Thijs was ontevreden, over de inspanningen van de kids, over hoe de les verliep. Over de moeite die hij had om de leerlingen bij de stof te betrekken. Hij vond het niet zo leuk op Cabral. Ik vertelde wat ik dacht dat er gebeurde:

Thijs vindt deze nieuwe omgeving lastig ( geen rijtjes met tafels, maar een grote tafel waar omheen we met een man of 8 samen leren, van en met elkaar). Hij vindt de intensiteit heftig. Wij leren in blokken van 3 uur in plaats van in 1. En omdat hij nog niet heel lang lesgeeft, hij is 30, grijpt hij terug op de voor hem bekende weg: Ik praat, jullie luisteren. Hij stapt in de voor hem bekende rol van docent.

Begeleiden kun je leren

Ik vraag hem of hij weet wat voor docent hij zou willen zijn, wie hij wil zijn voor de klas, wat hij wil laten zien en hoe hij het best functioneert in een leerproces. Hij weet het nog niet. Deze vragen zijn hem op de lerarenopleiding niet gesteld. Dit is op andere scholen niet met hem besproken. “Waarom probeer je niet gewoon Thijs te zijn, die de mensen hier komt verder helpen met aardrijkskunde, omdat je dat een leuk vak vindt?”

En Thijs ging het proberen. Hij ging inchecken aan het begin van de les, hij ging Thijsgrapjes maken en hij kwam in contact. Toen Roos terugkwam van haar reis, wilden de leerlingen Thijs niet meer kwijt. Hij was namelijk Thijs geworden, niet een invalkracht die kwam vertellen wat zij moesten weten. Hij was een begeleider geworden in het leren, die benieuwd was naar waar zij stonden, wat zij nodig hadden en durfde te kijken of hij hen daarin zo goed mogelijk kon ondersteunen. Hij mocht ook leren.

Zo is het dus op Cabral, we leren samen. Leren is geen eenrichtingsverkeer, maar een ontdekkingsreis. Waar wil je heen? Wat heb je nodig? Laten we het samen ontdekken.

MEESTERWERK – over het Cabral Instituut

Gisteren ontmoeten wij op het Cabral Instituut Jan Jaap Hubeek. Een man met een hart voor onderwijs. Voor kinderen. Jan Jaap brengt de veranderende onderwijswereld in kaart met zijn podcastserie Meesterwerk. Gisteren kwam hij met zijn microfoon en zijn mooie stem aan op Cabral. En maakte er een Podcast over. Hij zette het geluid aan en Marijke en er volgde een prachtig gesprek. Je kunt het hier afluisteren: Op Spotify (https://lnkd.in/e5c775c) of iTunes (https://lnkd.in/etxZdaZ)